این پژوهش تأثیر کیفیت حکمرانی بر مهاجرت دانش‏ آموختگان را از جهان درحال‏ توسعه به کشورهای توسعه‏ یافته بررسی می‏ کند. با استفاده از نظریه‏ های سرمایه انسانی و گذار مهاجرتی، دو فرضیه درباره نقش کیفیت حکمرانی در مهاجرت دانش‏ آموختگان پیشنهاد و از داده‏ های مقطعی 2000 و 1990 در قالب یک مدل مطلوبیت تصادفی برای آزمون فرضیه‏ ها استفاده شده است. برای ساخت یک شاخص ترکیبی کیفیت حکمرانی، روش «تحلیل مولفه‏ های اصلی» (ACP) استفاده شده است. آزمون فرضیه‏ های پژوهش نشان می‏ دهد که شکاف موجود در کیفیت حکمرانی بین کشورهای درحال‏ توسعه و توسعه‏ یافته از جمله عواملی بوده که به طور معناداری بر مهاجرت دانش ‏آموختگان از کشورهای آسیایی منتخب به کشورهای اروپای غربی و آمریکای شمالی تاثیر می‏ گذارد. نتایج پژوهش نشان می‏ دهد که برای کاهش مهاجرت دانش ‏آموختگان، کشورهای درحال‏ توسعه باید کیفیت حکمرانی خود را از راه سیاست‏ گذاری برای ایجاد شفافیت و پاسخ‏گویی، حاکمیت قانون، ثبات سیاسی، اثر بخشی دولت و وضع قوانین بهتر، بهبود بخشند. ولی در کوتاه ‏مدت لازم است تا راه‏کارهایی برای استفاده از ظرفیت‏ هایی نیروی انسانی تحصیل‏کرده کشورهای درحال ‏توسعه، که مقیم خارج هستند، طراحی شوند. این پیشنهادهای سیاستی برای ایران از اهمیت بیشتری برخوردارند، چرا که در طی این سالیان، در میان کشورهای درحال‏ توسعه، ایران رتبه بالایی در مهاجرت دانش ‏آموختگان به خارج از کشور داشته است.