با وقوع بحران کمبود نقدینگی، بانک‌های غیرنقد، رقابت شدیدی را در بازار سپرده آغاز می‌کنند تا با افزایش سهم‌شان در بازار سپرده از نقدکردن دارایی‌ها به قیمت ارزان ممانعت کنند. این پژوهش نشان می‌دهد این رقابت شدید نه‏ تنها به بهبود وضعیت نقدینگی نظام بانکی کمکی نمی‌کند، بلکه سبب می‌شود نرخ‌ سود سپرده در بازار بالا رود، هزینه تامین وجوه برای بانک‌ها افزایش یابد و در نتیجه، توانایی این مؤسسات برای بازپرداخت دیون کاهش ‌یابد. شدت‏ گرفتن رقابت در بازار سپرده و عبور از حد آستانه معینی، عامل سرایت مساله کم‌نقدینگی از بانک‌های غیرنقد به بانک‌های نقدشونده و توانا در بازپرداخت دیون می‌شود و پایداری مالی را کاهش می‌دهد. از این منظر، مدل پژوهش حاضر، مبنایی نظری برای دخالت بانک مرکزی در بازار معرفی می‌کند. در ادامه سیاست‌های مختلف بانک مرکزی شامل اعمال سقف و نظارت بر نرخ سود سپرده، فعال‌سازی و تعمیق بازار بین‌بانکی، خارج‏ کردن بانک‌های غیرنقد از بازار بین‌بانکی در شرایط خاص، تامین نقدینگی موقت بانک‌های غیرنقد و اعمال نظارت بر نرخ در بازار بین‌بانکی مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده می‌شود با اعمال این سیاست‌ها می‌توان از رقابت ناسالم میان بانک‌ها و سرایت ورشکستگی جلوگیری کرد.