امروزه، هدف اصلی بسیاری از سیاست‌های اقتصادی دولت‌ها، رشد اقتصادی است که به‏ طور معمول به ایجاد زیان‌های زیست‏ محیطی منجر می‌شود. رشد و توسعه اقتصادی نیازمند استفاده از انرژی به عنوان یکی از مهم‌ترین نهاده‌های تولید است و عدم دسترسی به انرژی مقرون‏ به ‏صرفه و قابل‏ اعتماد، عامل ایجاد عقب‏ ماندگی‌های اقتصادی و اجتماعی در بسیاری از نقاط جهان شده است. هدف این پژوهش، اندازه‌گیری زیست‏ کارایی انرژی در ایران و کشورهای نفتی با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌های دارای خروجی نامطلوب و بررسی عوامل موثر بر زیست‏ کارایی انرژی با استفاده از روش پانل توبیت است. نتایج پژوهش نشان می‏ دهند که کشور ایران با دارا بودن میانگین زیست‏ کارایی انرژی برابر با 50 و 54 به ترتیب در حالت بازدهی ثابت و متغیر به مقیاس، از کم‏ترین میزان زیست‏ کارایی انرژی نسبت به سایر کشورهای نفتی مورد نظر برخوردار است. همچنین، بین استفاده از سوخت‌های فسیلی و میزان جمعیت با زیست‏ کارایی انرژی رابطه منفی و معناداری وجود دارد، در حالی که بین درجه باز بودن تجاری با زیست‏ کارایی انرژی رابطه مثبت و معناداری دیده می‏ شود. در این پژوهش، راهکارها و توصیه‌های پژوهشی و اجرایی جهت بهبود و میزان ارتقای کارایی زیست‏ محیطی پیشنهاد می‏ شود.