این مقاله تأثیر نوسان در دریافتهای ارزی را بر اقتصاد 57 کشور در حال توسعه و 20 کشور توسعه یافته در طول دوره 1960-1987 مورد بررسی قرار می دهد. نتیجه بررسی، نشان می دهد که بی ثباتی در صادرات کشورهای در حال توسعه خیلی بیشتر از کشورهای توسعه یافته است؛ همچنین طی این مدت افزایش هم یافته است، در حالی که این بی ثباتی در کشورهای توسعه یافته کاهش یافته است. محاسبه ما همچنین نشان می دهد که بی ثباتی صادرات کشورهای در حال توسعه با بی ثباتی در هر دو مورد قیمت و مقدار همراه بوده و از منابع عرضه و تقاضا منشأ گرفته است، و از این طریق، بر رشد صادرات و درآمد تأثیر گذاشته است. بی ثباتی در صادرات یک عارضه اقتصادی است که فقط در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد. اما این موضوع، دال بر آن نیست که این کشورها نباید در راه افزایش دریافتیهای ارزی خود بکوشند، همچنین حاکی از آن نیست که آنها نباید به دریافتیهای صادراتی اهمیت بدهند یا آن را به عنوان یک منبع مهم وجوه سرمایه گذاری در نظر نگیرند یا به وامهای خارجی روی آورند. بلکه مقصود آن است که کشورهای در حال توسعه باید اصلاحات و تغییرات ساختاری لازم را در اقتصاد خود پدید آورند و موانع و مشکلات موجود در تقاضا و عرضه صادرات خود را برطرف سازند؛ و پس از آن، بکوشند دریافتیهای ارزی خود را افزایش دهند.