دوره 1، شماره 12 - ( فروردين 1376 )                   دوره1 شماره 12 صفحات 81-61 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


سازمان برنامه و بودجه
چکیده:   (7069 مشاهده)

دورنمای انرژی در ایران سال 1400 وابسته به سیمای انرژی در جهان سال 1400 است. در سال 1400، میزان صادرات نفت ایران همچنان در حال افزایش خواهد بود و کشورمان یک صادرکننده عمده نفت با ظرفیت صادراتی بیش از میزان فعلی، چه از لحاظ درصد و چه از لحاظ مقدار، خواهد بود. مسئله پایان پذیری منابع نفت که همواره مورد بحث بوده، اغراق آمیز است و تا سال 1400 هیچ اثری بر افزایش تولید نفت کشور نخواهد داشت.

در سال 1400، گاز طبیعی در مصرف داخل نقش عمده ای به عهده خواهد داشت و به میزان زیادی جایگزین نفت خواهد شد. این جایگزینی در صنعت برق و مصارف خانگی تجاری پیشرفت بسیاری خوبی داشته است. پیشرفت آن در صنعت متوسط بوده و در حمل و نقل راه طولانی در پیش است.

درسال 1400، ایران یک صادرکننده مهم گاز به شرق و غرب خواهد بود، اما این امر، مشروط به جلب سرمایه گذاری خارجی است.

تا سال 1400، ظرفیت بالقوه آبی به طور عمده مورد استفاده قرار خواهد گرفت و نسبت چشمگیری از برق کشور از نیروی هیدرولیک تأمین خواهد شد.

سهم سوختهای سنتی رو به کاهش خواهد رفت و بر سهم انرژیهای نوافزوده خواهد شد، اما این انرژیها تحت الشعاع سوختهای فسیلی خواهد بود و نقش مهمی را در تراز انرژی کشور ایفا نخواهد کرد.

نقش زغال سنگ را در گذشته نادیده گرفته اند، ولی می تواند تا سال 1400 فعال شده و بخش قابل توجهی از انرژی خام را تأمین کند، و بدین ترتیب، باعث تطویل عمر منابع نفت و گاز گردد یا به صورت غیرفعال فعلی باقی مانده و برای نیمه دوم سده بیست و یکم ذخیره شود. نقش انرژی اتمی به دلایل سیاسی غیرقابل پیش بینی است، اما به هر صورت بخش مهمی از انرژی کشور را تأمین نخواهد کرد.

تولید و مصرف برق (انرژی ثانویه) تا سال 1400 همچنان رو به افزایش خواهد بود. در پنج سال نخست، تقریباً همه کشور زیر پوشش برق خواهد رفت و در سالهای بعد از آن، آهنگ رشد آهسته تر خواهد شد و افزایش آن تنها متناسب با رشد صنعت و افزایش جمعیت خواهد بود و به واسطه پدیده اشباع (در مصارف خانگی) و اعمال سیاستهای صرفه جویی و اصلاح تعرفه ها، آهنگ رشد آنها کند خواهد شد.

متن کامل [PDF 493 kb]   (1741 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1391/11/17 | پذیرش: 1398/10/10 | انتشار الکترونیک: 1398/10/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است.