در این مقاله، پس از ذکر مسئله پژوهش که همانا عدم انطباق سیاستگذاری با دیدگاههای کارشناسی در نظام برنامه ریزی کشور است، کوشیده ایم به معرفی ملاحظات فرهنگی بپردازیم و ضرورت اندازه گیری این ملاحظات و همچنین اهمیت آنها در نظام برنامه ریزی را تبیین نماییم. آن گاه به شیوه رایج در تخصیص منابع در کشور اشاره کنیم و شیوه موجود را به سبب عدم رعایت ویژگی ملاحظات فرهنگی در تخصیص منابع، نقد و بررسی می نماییم. بر این اساس، رویکرد جدیدی از تخصیص منابع را که متناسب با نظام اسلامی است و در آن ملاحظات فرهنگی از طریق فهم، درک و عامل شدن و تعمیق باورهای مذهبی به همراه تخصیص منابع جامعه ای توسعه یافته با ارزشهای اسلامی را نوید می دهد، معرفی کرده ایم. در این رویکرد، ناسازگاری منطقی بین توسعه و عدالت مرتفع گردیده و "هم مسئله" بودن مردم و دولت در جریان "مشارکت برای توسعه " لحاظ گردیده است. سپس ضرورت و اهمیت جستجوی شاخصهای فرهنگی و اجتماعی متناسب با رویکرد جدید و در کنار شاخصهای اجتماعی را یادآور شده ایم.

متن کامل [PDF 358 kb]   (657 دریافت)