محمدی الموتی مسعود. جامعهشناسی جهانیشدن:رهیافتهایی برای برنامهریزی توسعه در ایران فصلنامه پژوهشنامه اقتصاد و برنامه ریزی 1392; 18 (1) :58-25
URL: http://jpbud.ir/article-1-845-fa.html
موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی ، m.alamuti@imps.ac.ir
چکیده: (12210 مشاهده)
این مقاله پیامدهای جامعهشناسی جهانی شدن برای برنامهریزی توسعه در ایران را بررسی نموده و پیشنهادهایی را برای تعامل سازنده با جهانیشدن در برنامه توسعه کشور ارایه کرده است. برنامهای که بهعنوان یک سند ملی از دیدگاههای نظریهپردازان و سیاستگزاران توسعه متاثر است. بدین منظور، ابتدا سه نظریه جامعهشناسی جهانی شدن بهطور خلاصه بررسی میشود و بهترتیب نیروهای محرکه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی حهانیشدن معرفی میگردد. با ارایه یک ارزیابی انتقادی از فروض پایه، استدلالهای اصلی، و نتایج عمده این سه نظریه، چارچوبی برای تحلیل جهانی شدن و پیامدهای آن پیشنهاد میگردد تا مقاله حاضر از قدرت توضیحی بیشتری برخوردار باشد. بر اساس این چارچوب نظری، پیامدهای جهانیشدن برای برنامهریزی اجتماعی در کشورهای در حال توسعه در سه حوزه فرهنگی، سیاسی و اقتصادی بررسی شده و مصادیق آن پیامدها برای برنامهریزی توسعه در ایران جستجو میگردد. همچنین با اشارهای به اهداف و سیاستهای عمده برنامههای پنج ساله توسعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، استدلال میشود که برنامههای مذکور از نگاه جامعهشناسانه برای تحلیل اثرات جهانیشدن برخوردار نبوده است. این امر در حالی است که جامعهشناسی جهانیشدن رهیافتهای مهمی در جهت برنامهریزی توسعه در ایران را در بر خواهد داشت. مهمترین این رهیافتها عبارت است از: به منظور استفاده از فرصتهای جهانیشدن باید تعامل فرهنگی و سیاسی سازنده با جهان شکل گیرد. این تعامل، اساس استفاده فرصتهای جهانیشدن در زمینههای اقتصادی، علمی و فنآوری را فراهم میآورد. در این تعامل سازنده، بهره برداری از تجربه جهانی توسعه و نقد منصفانه آن نقش کلیدی را ایفاء خواهد نمود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1392/4/4 | پذیرش: 1393/5/1 | انتشار الکترونیک: 1393/5/1