در این مقاله، به بررسی رفتار نرخ ارز واقعی در ایران طی سالهای ۱۳۵۸-۱۳۷۵ می پردازیم. ابتدا مطالعات نظری و تجربی پژوهشگران در زمینه بررسی رفتار نرخ ارز واقعی به دو گروه عمده تقسیم می شود. گروه اول، ضمن پذیرش نظریه تساوی قدرت خرید سعی در اصلاح آن دارند و به معرفی متغیرهایی علاوه بر نسبت قیمتها در مدل می پردازند. گروه دوم، با توجه به تعریف نرخ ارز واقعی به عنوان قیمت کالاهای تجاری به غیر تجاری، ضمن رد نظریه تساوی قدرت خرید، اعتقاد دارند که در بلندمدت فقط متغیرهای حقیقی بر رفتار نرخ ارز واقعی موثر می باشد.

در این مقاله، آزمون نظریه تساوی قدرت خرید انجام می شود و ضمن رد این نظریه در ایران، به طراحی مدلی برای بررسی عوامل موثر بر رفتار نرخ ارز واقعی می پردازیم. در پایان، پیشنهاد می شود که سیاست مناسب اقتصادی برای حصول به نرخ ارز واقعی می پردازیم. در پایان، پیشنهاد می شود که سیاست مناسب اقتصادی برای حصول به نرخ ارز واقعی تعادلی تغییر نرخ اسمی ارز (کاهش ارزش اسمی ریال) همزمان با افزایش نرخ تورم نمی باشد، بلکه دولت باید سیاستهای ارزی و تجاری خود را به نحوی طراحی کند که شکاف بین نرخ ارز اسمی در بازار سیاه و نرخ رسمی کمتر شود، و در نهایت، از بین برود.