Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

مقالۀ حاضر به بررسی اثرات مخارج ملّی سلامت و تغییرات سطوح جزیی آن بر رشد اقتصادی و بهره‌وری عوامل در ایران می-پردازد. بدین منظور از مدل تعمیم‌یافتۀ سولو جهت توضیح نوسانات بهره‌وری استفاده شد. در این راه ضمن بررسی ادبیات موضوعی و چارچوب علمی اثر‌گذاری و اثر‌پذیری مخارج ملّی سلامت بر بهره‌وری نیروی کار، نتایج تجربی حاصل از بررسی مدل داده‌های تابلویی 28 استان کشور در دوره سال‌های 1389-1379 به قضاوت و بررسی گذاشته ‌شد. نتایج حاکی از آن بود که مخارج هزینه‌ای دولت در حوزه سلامت دارای آثار پایدار مثبت بر بهره‌وری نیروی کار می‌باشد، این در حالی است که سرمایه-گذاری‌های دولت در زیرساخت‌های سلامت تاثیری بر بهره‌وری عوامل نداشته است. سرمایه‌گذاری‌های بهداشتی دولت در مجموع 3/6 درصد از کل رشد اقتصادی ناشی‌شده از بهبود بهره‌وری عوامل در این دوره را تبیین می‌نماید. نکته حایز اهمیت آن است که مخارج جاری بهداشتی دولت 20 برابر اثر‌گذاری بیشتری در مقایسه با مخارج عمرانی بهداشتی دولت در این دوره داشته است. از آنجایی که رشد و تغییر بهره‌وری عوامل تولید به خصوص نیروی کار در سطح استانی دارای اثرات سرریز و متقابل بر هم می‌باشد، عدم توجه به رشد متوازن باعث حداقل و کوچک‌تر شدن اثر سرمایه‌گذاری‌های بهداشتی دولت می‌شود، بنابراین تخصیص آتی بودجه‌های حوزه سلامت با توجه به ویژگی‌های منطقه‌ای و سطوح توسعه‌یافتگی استانی توصیه می‌شود.

واژه‌های کلیدی: بهره‌وری عوامل، سرمایه‌گذاری بهداشتی دولتی، داده‌های تلفیقی پویا، رویکرد منطقه‌ای، مدل سولو، رشد اقتصادی.

متن کامل [PDF 617 kb]   (4309 دریافت)