 
                     
                     
                    
                    
                    
                    
                     Karimi Moughari Z,  Mahmoudian M. 
(2014).  Effects of Capital Accumulation Methods on Institutional Performance and Industrial Development: The Case of Textile Industry in Iran and Turkey.  JEPR. 18(4),  103-128. 
URL: http://eprj.ir/article-1-1119-fa.html   
                    
                    کریمی موغاری زهرا،  محمودیان معصومه.
(1392).  تاثیر شیوه انباشت سرمایه بر عملکرد نهادی و توسعه صنعتی: مطالعه موردی صنعت نساجی ایران و ترکیه  فصلنامه پژوهشنامه اقتصاد و برنامه ریزی 18 (4) :128-103URL: http://eprj.ir/article-1-1119-fa.html
  
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    1-  ، zakarimi@umz.ac.ir
                    
                    
                    چکیده:       (8861 مشاهده)
                    
                    
                    انباشت سرمایه یکی از اولین ضروریات حرکت در مسیر توسعه صنعتی در کشورهای در حال توسعه است. ساختار نهاد دولت بر شیوه فراهم آوردن انباشت سرمایه مؤثر است و در مقابل سازوکار فراهم آوردن این انباشت، بر مسیر طی شده به وسیله دولتها و شکل ساختارهای نهادی نقش تعیینکننده دارد. با اینکه جهانی شدن اقتصاد تاثیر مثبتی بر رشد اقتصاد و اشتغال جهان داشته و بخش بزرگی از این اثر در کشورهای در حال توسعه و بهویژه در صنایع نساجی و پوشاک و چرم به روز یافته است، اما تمامی کشورهای در حال توسعه قادر به حضور فعال در بازارهای شدیداً رقابتی نبودهاند. طی سه دهه گذشته، ترکیه در تولید و صادرات نساجی و پوشاک جهان سهمی فزاینده یافته، درحالیکه ایران بخش بزرگی از تولید و اشتغال خود را در این بخش از دست داده است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل نهادی- تطبیقی، مشخص شد که قابلیت رقابت در صنعت نساجی، تحت تاثیر  زنجیرهای از علل ساختاری در طول زمان کسب شده است. شیوه تامین مالی انباشت سرمایه و  مسیر طی شده برای توسعه صنعتی در ایران و ترکیه تحت تاثیر مسیرهای تاریخی و به تبع آن سیاستهای صنعتی متفاوتی قرار داشته و سطح متفاوتی از کارآیی و ظرفیت نهادی را در دو کشور ایجاد نموده است. پیامد این فرآیند در عملکرد صنعت نساجی دو کشور قابل مشاهده است. وابستگی به درآمد نفت و بازتوزیع رانتهای نفتی در ایران مانع از شکلگیری صنایع رقابتی شده، اما در ترکیه تلاش برای حضور فزآینده در بازارهای جهانی به تقویت توان رقابتی، بهویژه در صنایع نساجی و پوشاک منجر شده است
                    
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
پژوهشي |
                    
                      
دریافت: 1393/10/24 | پذیرش: 1393/10/24 | انتشار الکترونیک: 1393/10/24