بررسی جنبه‌های مختلف اقتصادی - اجتماعی، محیطی و غیره مناطق و تحلیل آنها به‌طور نسبی، بیانگر میزان برخورداری، سطح رفاه و توسعه‌یافتگی آنها است. تفاوت در سطوح برخورداری مناطق، تحت تأثیر توان‌های محیطی، روحیه کار و تلاش، ویژگی‌ها و گسست‌های تاریخی، درجه مدنیت و شهرنشینی، ایدئولوژی و ارزش‌های حاکم و غیره همواره وجود داشته است. به اعتقاد اکثر صاحب‌نظران، یکی از مهمترین عوامل و بخش‌های مؤثر در تمرکز جمعیت و سطح توسعه‌یافتگی که همراه با آن تمرکز فعالیت‌های اقتصادی - اجتماعی و نرخ شهرنشینی بالاتری پدید می‌آید، بخش صنعت و فعالیت‌های مرتبط با آن است. بخش صنعت در استان یزد به دلیل محدودیت‌های طبیعی، اقلیمی و عدم امکان گسترش فعالیت‌های کشاورزی، همواره یکی از حوزه‌های اصلی فعالیت محسوب می‌شده است. بر این اساس، در مقاله حاضر جایگاه استان‌های کشور (با تأکید بر استان یزد) به لحاظ شاخص‌های بخش صنعت و معدن، با بهره‌گیری از روش تحلیل عاملی و استفاده از 18 شاخص انتخابی مورد بررسی قرار گرفته است. طبق یافته‌های تحقیق، استان یزد با قرار گرفتن در رده ششم، جزء استان‌های برخوردار محسوب می‌شود. همچنین با توجه به عوامل استخراجی در روش تحلیل عاملی، این استان به ترتیب در عوامل کارگاه‌های صنعتی ده نفر کارکن و بیشتر (عامل اول)، نیروی انسانی (عامل دوم)، معدن (عامل سوم)، بهره‌وری نیروی کار و بهره‌دهی انرژی (عامل چهارم) و کنترل آلودگی صنعتی (عامل پنجم) در رده‌های 3، 20، 2، 11 و 21 کشور قرار دارد.