در یکی از تقسیمات ریسک، ریسک را به دو قسمت سیستماتیک (بازاری) و غیرسیستماتیک (غیربازاری) تقسیم می‌کنند. این تقسیم‌بندی بیشتر در مورد اوراق مالی مصداق پیدا می‌کند و در پژوهش حاضر نیز مورد کندوکاو قرار گرفته است. خطراتی که یک شرکت برای به دست آوردن بازده بیشتر با آن رو به روست، از طرفی به شرایط جامعه و بازار به صورت کلی (تحولات سیاسی، شرایط اقتصادی، آشوب و جنگ، دوران‌های اقتصادی و…) و از طرف دیگر، به وضعیت داخلی شرکت نظیر مدیریت شرکت، قیمت محصول، مسائل بازاریابی، مسائل حقوقی، وضعیت سرمایه و… بستگی دارد. خطراتی که مربوط به کل فعالیت‌هاست، ریسک سیستماتیک، و آن قسمت از خطر که مختص هر شرکت و فعالیت است، ریسک غیرسیستماتیک نامیده می‌شود. این قسمت از ریسک را می‌توان به وسیله تنوع بخشی به مجموعه سرمایه‌گذاری، حذف نمود. به عبارت دیگر، اگر با تغییر و تحول عوامل کلان، وضعیت قیمت سهم یک شرکت عوض شود، دارای ریسک سیستماتیک بالایی است و برعکس. میزان تأثیرپذیری هر یک از شرکت‌ها از عوامل خطرزای بازار (عوامل کلان) یکسان نخواهد بود. پژوهش حاضر با مبنا قرار دادن این تقسیم بندی، به محاسبه ریسک سیستماتیک (بازاری) سهام در بورس تهران پرداخته است. مبتنی بر ادبیات تئوریک مالی، اقدام به تدوین پنج فرضیه و آزمون آنها نموده و در نهایت پیشنهاداتی نیز برای سرمایه‌گذاران، مسئولین بازار سرمایه و پژوهشگران آورده است.