در پژوهش حاضر، دو دسته متغیر شناسایی شده و در فرضیه، ارتباط مثبت و معنادار این دو دسته متغیر دنبال گردیده است. این دو دسته متغیر، شامل متغیر توسعه و متغیر امکانات زیر بنایی و اجتماعی می‌باشند. بدین مفهوم که استان‌هایی که امکانات زیربنایی و اجتماعی بیش‌تری دارند، از حیث متغیر توسعه نیز وضعیت بهتری خواهند داشت. در بیش‌تری برخوردارند، اگر عوامل بازدارنده‌ای وجود نداشته باشد، باید از حیث متغیرهای توسعه نیز در جایگاه بالاتری قرار گیرند. با استفاده از این دو دسته متغیر، با روش آماری تاکسونومی، استان‌های کشور رتبه‌بندی گردیده‌اند و پس از آن به وسیله ضریب هم بستگی گاما، ارتباط بین رتبه‌ها به دست آمده است. ضریب هم‌بستگی بین رتبه‌ها در پژوهش حاضر، 50 درصد به دست آمده که از لحاظ آماری و با آزمون T-Test کاملاً معنادار می‌باشد.