در دهه 1990، به ویژه پس از تحریم نفتی عراق وافزایش توانمندیهای کشورهای صعتی در زمینه کنترل بازار نفت و جلوگیری از بروز اختلال در عرضه آن، برای سیاستگذاران و برخی از تحلیلگران نفتی، این توهم پدید آمده است که نفت به منزله یک منبع انرژی مهم راهبردی، دیگر اهمیت گذشته را ندارد. حال آنکه در سالهای اخیر، پیوسته بر اهمیت نفت به منزله منبع سوختی مطمئن و مهم افزوده شده و این روند در آینده نیز ادامه خواهد یافت. در فرایند این جنگ روانی علیه نفت و در وضعیت سطح نازل کنونی قیمتهای نفت، برای جذب منابع سرمایه ای به این صنعت، دشواریهایی رخ نموده است. در همین حال، پیش بینی می شود که مصرف نفت در 25 سال آینده، به حدود 100 میلیون بشکه در روز برسد. و این امر، نیازمند سرمایه گذاری عظیمی در حد 200 میلیارد دلار در صنعت نفت است که بدون وجود انگیزه های قیمت و بازگشت متناسب سود سرمایه تأمین چنین حجمی از منابع به آسانی امکانپذیر نخواهد بود و این مسئله، امنیت عرضه نفت را در آینده به مخاطره خواهد افکند.