امروزه، رشد صادرات غیر‌نفتی و افزایش سهم آن در تجارت جهانی، برای رهایی از وابستگی اقتصاد کشور به نفت برای تصمیم‌گیران نظام، وظیفه بسیار مهم و نیز یکی از هدف‌های مهم اقتصادی به شمار می‌رود. در این میان، نرخ ارز متغیری است که چگونگی سیاستگذاری در زمینه آن، متغیرهای کلان اقتصادی، به‌ویژه رشد صادرات غیر نفتی را متأثر می‌سازد. از این‌رو، در بین عوامل تأثیرگذار بر رشد صادرات غیرنفتی، سیاست‌های ارزی همواره جایگاهی مهم داشته است. در این مقاله کوشیدیم تا ضمن بررسی و تعیین میزان تأثیرپذیریِ رشد صادرات غیرنفتی از سیاست‌های ارزی، به این پرسشِ اساسی پاسخ دهیم که،برای تبیین سیاست‌های ارزی و رشد صادرات غیرنفتی، چه مدل (الگوی) مناسبی می‌توان ارائه داد؟ یافته‌های این پژوهش، به ویژه الگوی ارائه شده در این مطالعه نشان می‌دهد که چنانچه سیاستِ پیمان‌سپاری ارزی طی دوره مورد مطالعه (سال‌های1338-1382) اجرا نمی‌شد، مجموع صادرات غیرنفتی کشور 31 درصد نسبت به عملکرد واقعی افزایش می‌یافت. همچنین، اگر سیاست تک نرخی ارز طی سال‌های مورد مطالعه به اجرا در می‌آمد، مجموع صادرات غیر نفتی نسبت به رقم واقعی، 44 درصد افزایش می‌یافت که نسبت به صادرات غیر نفتی، رقم قابل توجهی است