به رغم نبود یک نظام برنامه ریزی شده و مدون درخصوص تهیه جدول داده- ستانده ملی (IO) در ایران، مقاله حاضر با استفاده از جدولهای داده- ستانده به قیمت ثابت 1353، سعی در ارائه تغییر تکنولوژی واقعی در اقتصاد ایران دارد. از لحاظ روش شناسی، از تحلیل ایستای داده- ستانده برای اندازه گیری تغییر تکنولوژیک به صورت کمی استفاده شده است که به دلیل نبود روش نظام یافته ای در تدوین جدول داده- ستانده، محاسبات فوق در مقاطع مختلف 1348، 1353، 1363و 1367 صورت پذیرفته است. تحلیل از این طریق به ما یاری می رساند تا بتوانیم علاوه بر شناخت وضع اقتصاد ایران از حیث کمی، ماهیت تکنولوژیک و سازوکار آن را از دیدکلی شناسایی کنیم. برنامه ریزی توسعه، و از آن بالاتر، تدوین راهبردهای توسعه تکنولوژیک به چنین یافته هایی نیاز دارد.