از دیرباز، اقتصاددانان در سراسر گیتی، برای تبیین ساختار تولیدی بین الصنایع و پیش بینی متغیرهای اقتصادی از مدلهای داده- ستانده سود جسته اند. از زمانی که لئونتیف به طراحی اصلی جدولهای داده- ستانده پرداخت، به تدریج این جدولها و فنون مرتبط با آن، جای خود را در برنامه ریزی اقتصادی، و به ویژه، در برنامه ریزی توسعه اقتصادی کشورهای در حال توسعه به دست آورد.از این نظر، کشورهای مختلف، همواره کوشیده اند تا جدول داده- ستانده روزآمد از اقتصاد خود داشته باشند، زیرا جدولهای داده- ستانده، کاربردهای متنوعی دارند. در این مقاله، با استفاده از جدول داده- ستانده 1367 اقتصاد ایران، به یکی از کاربردهای آن، که بررسی تحلیل سازگاری سرمایه گذاری است، می پردازیم. برای این کار، ابتدا ضریبهای داده- ستانده و ترکیب اجزای تقاضای نهایی را محاسبه کرده ایم. سپس بر مبنای حل مدل داده- ستانده در مقاطع زمانی مختلف، بردار تولید ناخالص فعالیتها و بردار ارزش افزوده بر حسب بخشهای ششگانه جدول همفزونی شده، برای سالهای 1373-1378 با توجه به هدفهای کمی برنامه دوم توسعه ایران در مورد اجزای تقاضای نهایی را به دست داده ایم. در پایان هم میزان سرمایه گذاری مورد نیاز برآورده شده توسط الگوی داده- ستانده و سرمایه گذاری پیش بینی شده در برنامه دوم را با هم مقایسه نموده و سازگاری و عدم سازگاری آن را بررسی کرده ایم.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است. |