Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

بخش حمل و نقل، به منزله یکی از بخش های زیربنایی اقتصاد کشور، نقش چشم گیری در ایجاد ارزش افزوده و مصرف انرژی دارد. یکی از زیر بخش های مهم این بخش، حمل و نقل زمینی می باشد که این زیربخش، سهم شایانی از حمل مسافر و بار را در کشور عهده دار است. بنابراین، بخش مهمی از ارزش افزوده بخش حمل و نقل را این زیر بخش ایجاد می کند. این زیربخش، مصرف کننده حدود 5/98 درصد بنزین مصرفی کشور و کمتر از 50 درصد نفت گاز مصرفی کشور است. تقاضای این زیربخش برای حامل های انرژی، تابعی از متغیرهای تولید ناخالص داخلی، قیمت فرآورده، موجودی وسایط نقلیه و عمر متوسط خودروها می باشد. نتایج مدل های تقاضای بنزین نشان می دهد که بنزین یک کالای کم کشش و ضروری می باشد که دلیل پایین بودن کشش آن عمدتاً تثبیت قیمت بنزین و نبود جای گزینی مناسب برای آن می باشد. هم چنین، نتایج نشان می دهد که اگر موجودی وسایط نقلیه بنزین سوز در کشور یک درصد افزایش یابد، تقاضای سرانه بنزین، به طور متوسط، 3/0 درصد افزایش می یابد. این نتیجه در مورد عمر متوسط خودروها نشان می دهد که افزایش یک درصد به عمر متوسط خودروها، تقاضای سرانه بنزین 13/0 درصد افزایش می یابد. نتایج برآورد مدلهای تقاضای نفت گاز نشان می دهد که کشش قیمتی در کوتاه مدت بین 7 تا 14 درصد و کشش درآمدی بین 29 تا 42 درصد می باشد. هم چنین، ضریب متغیر موجودی وسایط نقلیه گازوئیل سوز نشان می دهد که به ازای یک درصد افزایش در موجودی این وسایط نقلیه، تقاضای سرانه نفت گاز 54/0 درصد افزایش می یابد. پیش بینی صورت گرفته در این گزارش، نشان می دهد که در سال 1383، در بخش حمل و نقل زمینی، به 8/17 میلیارد لیتر بنزین و 7/13 میلیارد لیتر نفت گاز نیاز است که لزوم برنامه ریزی مناسب برای تأمین این تقاضا در پایان برنامه سوم، با توجه به واردات بنزین در سال 1377 را لازم می نماید.

متن کامل [PDF 322 kb]   (1203 دریافت)