آب به عنوان یکی از موضوع های مهم و مورد مجادله کشورها، در بیشتر گردهمایی های بین المللی، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. مقدار آب سالانه ای که کره زمین دریافت می کند. کمابیش برابر با همان میزان آبی است که هزاران سال پیش دریافت می نموده است. تنها ۵/۲ درصد از مجموع آب های موجود در کره زمین، آب شیرین است که ۷۰ درصد از آن، در مناطق قطبی و به صورت یخ زده می باشد. با وجود حجم کم آب های قابل استفاده در کشور، بیشتر صنایع آلوده کننده، در مکان هایی مستقر شده اند که منابع آب کشور نیز در آن مناطق می باشد. تخلیه فاضلاب های صنعتی، خانگی و شهری، سبب کاهش کیفیت و در نتیجه غیر قابل استفاده شدن آب گردیده است. دو رودخانه کارون و زاینده رود به اندازه ای آلوده شده اند که در برخی موارد، برای آبیاری هم مناسب نیستند. در این مقاله، برای منطقی شدن مدیریت منابع آب، کوشیده ایم که با تعیین نرخ مالیات بر آلودگی آب، میزان آلودگی آب کاهش یابد. بدین منظور، ضمن به کارگیری قضیه کور و با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده از طریق پرسش نامه، تابع هزینه کاهش آلودگی را به عنوان معیار تعیین نرخ مالیات بر آلودگی برآورد کرده ایم.