این مطالعه به بررسی عوامل موثر بر تقاضای نیروی کار در کارگاه های بزرگ صنعتی کشور در سال های ۱۳۵۰-۱۳۷۸ اختصاص دارد. توابع تقاضای نیروی کار با استفاده از الگوهای ایستا و پویا تخمین زده شده است. در این مدل تقاضای نیروی کار تابعی از ارزش افزوده، هزینه واقعی استفاده از نیروی کار و هزینه واقعی استفاده از سرمایه است. برای آزمون آثار تغییر قانون کار بر اشتغال، از متغیرهای مجازی استفاده شده است. براساس نتایج به دست آمده، قانون کار بر اشتغال کارگاه های بزرگ صنعتی تأثیر منفی گذاشته است. هزینه های واقعی استفاده از نیروی کار و سرمایه بر تقاضای نیروی کار اثر منفی معنی دار و تولید، اثر مثبت معنی دار بر اشتغال این واحدها دارد. به طور کلی، رفع موانع رشد تولید، کاهش هزینه های واقعی استفاده از نیروی کار و سرمایه و اصلاح قانون کار، از مهم ترین راهکارهای افزایش اشتغال در کارگاه های بزرگ صنعتی است.