حضور صادرکنندگان ایرانی در بازار جهانی خدمات فنی و مهندسی، در سالهای اخیر، با جدیت بسیاری توسط دست اندرکاران بخشهای خصوصی و دولتی پیگیری شده و ثمره این تلاشها به صورت انعقاد بیش از پنجاه قرارداد ارائه خدمات فنی و مهندسی با مشاوران و پیمانکاران ایرانی، درآمده است. نبود برنامه و راهبردی مشخص و منسجم برای هدایت فعالیتها، یکی از نقاط ضعف مهم در این عرصه است. در این مقاله کوشیده ایم تا در چارچوب قواعد انجام فرایند برنامه ریزی راهبردی، یک الگوی نمونه پیشنهادی از هدفها و راهبردهای مناسب برای صادرات خدمات فنی و مهندسی کشور، ارائه نماییم.