براساس نظریه رشد درونزا، ایجاد تغییرات دایمی در بعضی متغیرهای سیاستی، اثر دایمی بر نرخ رشد اقتصادی دارد، هر چند به طور تجربی، روند نرخ رشد در ایالات متحده، تغییرات دایمی بزرگی را نشان نمی دهد. بنابراین، عوامل تعیین کننده رشد بلندمدت که با یک مدل رشد مشخص معرفی می شوند، باید همچنین تغییرات دایمی زیادی را نشان ندهند، یا تغییرات دایمی در این متغیرها باید به گونه ای خنثی شده باشد. در غیر این صورت، این مدل رشد با شواهد سریهای زمانی ناسازگار است. در این مقاله، نشان می دهیم که بسیاری از مدلهای گروه AK و مدلهای مبتنی بر پژوهش و توسعه رشد درونزا، با این ملاک رد خواهد شد. ملاک رد مدلهای مبتنی بر پژوهش و توسعه، به طور مشخص، قویتر است.