با توجه به اهمیت شناسایی و تعیین بخشهای کلیدی از نظر سیاستگذاری، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، از روشهای مختلفی بدین منظور استفاده می کنند. در این مقاله، ضمن ارزیابی جنبه های مختلف روش شناسی و روشهای محاسبه پیوندهای پسین و پیشین طرف تقاضا و عرضه اقتصاد، از دو روش پیوندهای پسین و پیشین ناخالص و خالص به منظور تبیین محتوای واردات مستقیم، مستقیم و غیرمستقیم برای ۷۸ بخش اقتصادی در سال ۱۳۷۰ استفاده می کنیم. نتیجه کلی مقاله نشان می دهد که روش پیوندهای ناخالص و خالص نرمال شده که نهادهایی از قبیل سازمان برنامه و بودجه و مرکز آمار ایران، از آن استفاده کرده اند، برای بیان محتوای واردات کافی نیست. برای این منظور، پژوهش ما نشان می دهد که روش پیوندهای پسین و پیشین متعارف (غیرنرمال شده) بهتر می تواند محتوای واردات بخشهای مختلف اقتصاد را در سیاستگذاریهای بخشی ترسیم نماید.