تحلیل های کلاسیک SVAR، تصریحاً یا تلویحاً، بر این فرض استوارند که شوک های ساختاری، به فضای برداری
ایجاد شده توسط تعداد محدودی از متغیرهای قابل مشاهده تعلق داشته و با تحلیل داده های تاریخی این متغیرها
قابل شناسایی اند. چنانچه این فرض نقض شود، اطلاعات حاصل از تحلیل های مذکور بقدری نخواهد بود که بتوان
آن را مبنای سنجش اعتبار مدل های تئوریک و یا تحلیل های ساختاری دانست؛ این مشکل، به مشکل شوکهای
غیربنیادی معروف است. در مطالعه حاضر، با مرور ادبیات مربوطه، به جوهر اصلی مشکل شوک های غیربنیادی،
علل بروز آن، و شیوه های رفع آن، خواهیم پرداخت.