تولید بالقوه از جمله مهمترین متغیرهای اقتصادی است. در مدل‌های اقتصادی کلان و به ویژه در مطالعات ساختاری برای پیش‌بینی و نیز تحلیل عملکردهای سیاستی برآورد آن ضروری و حائز اهمیت است. روش‌های مختلف و متعددی نیز برای برآورد تولید بالقوه وجود دارد. اما محاسبه تولید بالقوه امری بسیار مشکل و پیچیده است. مطالعات و تحقیقات تجربی حاکی است که چنانچه در برآوردهای تولید بالقوه از روش‌ها و تکنیک‌های مختلفی استفاده شود، برآوردهای مختلفی نیز از تولید بالقوه عرضه می‌کند. در این تحقیق، ابتدا روش‌های مختلف برآورد تولید بالقوه بررسی می‌شود و سپس تولید بالقوه ایران برای دوره زمانی 1340-1377 به چهار روش روند زمانی، فیلتر هودریک- پرسکات، حالت فضا و بردار خودرگرسیونی برآورد شده و مورد همسنجی قرار گرفته است.

مقایسه نتایج حاصل از برآورد تولید بالقوه ایران به چهار روش فوق حاکی از آن است که گرچه برآوردها متفاوت است تقریباً نتایج به هم نزدیک است. همسنجی نتایج نیز نشان می‌دهد که به ترتیب روش‌های بردار خود رگرسیونی و حالت فضا نتایج بهتری نسبت به دو روش دیگر ارائه می‌نمایند.