این پژوهش اثر سیاست‌های بازتوزیعی را بر ترکیب مخارج دولت مورد بررسی قرار می‌دهد. برای این منظور از یک الگوی بازی‌گونه به شکل اطلاعات کامل و پویا استفاده می‌شود. این الگو نشان می‌دهد که کیفیت نهادها متغیری اساسی برای تعیین میزان هزینه‌کرد مخارج دولت در کالاهای عمومی است. مهم‌ترین یافته این پژوهش آن است که در دموکراسی‌هایی که کیفیت نهادها بالاست، مردم در خلال انتخابات بازتوزیع مستقیم را تقاضا نمی‌کنند اما وقتی کیفیت نهادها پایین است، انتخابات به ابزاری برای مطالبات بازتوزیعی تبدیل می‌شود و در چنین شرایطی عوام‌گرایی (پوپولیسم) مجال بروز می‌یابد. نکته مهم این است که این الگو نشان می‌دهد رأی‌دهندگان به شکل عقلایی بازتوزیع مستقیم را به سرمایه‌گذاری روی کالاهای عمومی که اثرات جانبی مثبتی دارند ترجیح می‌دهند. این پژوهش پاسخی برای این پرسش فراهم می‌کند که چرا بیشتر مردم به سیاست‌هایی رای می‌دهند که برای رشد بلندمدت آنها مضر است.