1- گروه مدیریت مالی ، دانشکده مدیریت واقتصاد ، واحدعلوم وتحقیقات، دانشگاه آزاداسلامی، تهران، ایران
2- گروه مدیریت مالی، دانشکده مدیریت، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، fallahsahms@gmail.com
3- گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4- گروه حسابداری، دانشکده مدیریت و اقتصاد ،واحد علوم و تحقیقات،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران
چکیده: (56 مشاهده)
بحران مالی سال 2008 آمریکا که متعاقباً به کل دنیا تسری پیدا کرد، نشان داد که درماندگی مالی در برخی بانک های حاضر در شبکه بانکی، می تواند در شبکه کلیه نهادهای مالی و کل اقتصاد یک کشور سرایت پیدا کند. به همین دلیل، توسعه سنجه های اندازه گیری دقیق ریسک سرایت درماندگی مالی از سوی هریک از بانک ها در شبکه بانکی، اهمیت بسیار زیادی در کنترل ریسک واسطه گری مالی در هر کشور دارد. با این حال، مسئله ای که چندان در تحقیقات پیشین مورد توجه قرار نگرفته است، تأثیر عوامل کلان اقتصادی بر ریسک سرایت درماندگی مالی است. این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که دولت ها می توانند با پیش بینی افزایش ریسک سرایت درماندگی مالی، از امکان وقوع یک بحران اقتصادی آگاه شده و سیاست های پولی و مالی خود را در جهت کاهش چنین ریسکی اتخاذ نمایند. پژوهش حاضر در سه مرحله، به تخمین ریسک درماندگی مالی با استفاده از روش KMV، تخمین ریسک سرایت درماندگی مالی با استفاده از روش VAR و مدلسازی اثرات متغیرهای کلان اقتصادی از جمله تورم، نرخ ارز و تولید ناخالص داخلی بر ریسک سرایت درماندگی مالی می پردازد. بر اساس نتایج به دست آمده، مشخص می شود که تولید ناخالص داخلی دارای رابطه معکوس و معنادار از نظر آماری با ریسک سرایت درماندگی مالی می باشد و با افزایش تولید ناخالص داخلی، انتظار می رود که ریسک سرایت درماندگی مالی کاهش یابد. همچنین رابطه نرخ ارز با ریسک سرایت به صورت مستقیم و معنادار بوده و افزایش نرخ ارز منجر به افزایش وابستگی متقابل نهادهای مالی و متعاقباً افزایش ریسک سرایت درماندگی مالی می گردد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
اقتصاد مالی دریافت: 1400/10/14 | پذیرش: 1402/6/10