استمرار خط مشی یارانه انرژی سبب شده است که منابع نظام اقتصادی از طریق مصرف حاملهای انرژی توزیع شود. توزیع منابع از طریق اجرای سیاست یارانه انرژی، انحراف قیمتهای حاملهای انرژی از هزینه نهایی را به دنبال داشته و پیامد آن کاهش رفاه اجتماعی است. پرداخت یارانه انرژی سبب شده است که نسبت قیمتهای انرژی به قیمتهای دیگر عوامل تولید، متناسب با امکانات و محدودیتهای نظام اقتصادی نباشد و اطلاعات مخدوش در دسترس تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان حاملهای انرژی قرار گیرد. پیامد مخدوش بودن اطلاعات این بوده است که فن‌آوری تولید با بازده اندک رواج پیدا کند و به دلیل آن، کارایی تولید در سطح پایینی قرار گیرد. بنابراین، کاهش رفاه اجتماعی و نقصان بازده تولید، هزینه‌ای است که به دلیل استمرار اجرای خط‌مشی یارانه انرژی ب جامعه تحمیل می‌شود. مجموع هزینه اضافی ناشی از پرداخت یارانه انرژی در سال 1375 برابر 16943 میلیارد ریال برآورد می‌گردد. این رقم هزینه فرصت از دست رفته خط‌مشی یارانه انرژی است. اگر رقم مزبور بر هزینه تولید و عرضه انرژی در داخل کشور افزوده شود، اطلاعات درباره کل هزینه مستقیم و غیرمستقیم انرژی به دست می‌آید که در سال 1375 برابر 113648 ریال به ازای یک بشکه معادل نفت (انرژی نهایی) برآورده شده که براساس نرخ تبدیل یک دلار برابر 3000 ریال معادل 9/37 دلار برای یک بشکه معادل نفت می‌باشد. مقایسه رقم مزبور با قیمت نفت در بازارهای جهانی، حاکی از آن است که هزینه انرژی جامعه به دلیل پیگیری سیاست یارانه انرژی رقم بسیار بالایی است و پیامد آن از دست رفتن مزیت نسبی نظام اقتصادی در زمینه انرژی و محدود شدن امکانات و منابع اقتصادی کشور بوده است.