نگاهی به ارقام و شواهد نشان می‌دهد که کشورمان در نظام بانکی بین‌المللی، سهم بسیار ناچیزی به میزان کمتر از دو دهم درصد دارد. با توجه به نقش نظام مالی در فرایند رشد اقتصادی از کانال تأمین مالی سرمایه‌گذاری و ابداعات فن‌آورانه، این مشکل برای تأمین مالی سرمایه‌گذاری‌ها محدودیت جدی محسوب می‌شود. از سوی دیگر، با عدم ارتباط و تعامل قابل توجه نظام بانکی کشور با نظام بانکی بین‌المللی، نظام بانکی کشور نتوانسته است متناسب با پیشرفت‌های جهانی در این زمینه پیش رود. از این رو، ظاهراً لازم است راهکاری مناسب برای ورود به بازارهای پول و سرمایه بین‌المللی طراحی شود. تجارب جهانی نشان می‌دهد که تأسیس مراکز مالی فرامرزی، از گزینه‌های مناسب برای ورود به بازارهای مالی بین‌المللی است. در مقاله حاضر، این گزینه و کارکردهای آن مورد بررسی قرار می‌گیرد و نشان داده می‌شود که برای موفقیت و تحقق اهداف مورد انتظار، همراه با تأسیس این مراکز، چه تمهیداتی باید طراحی و اجرا گردد.