هدف ما در این مقاله، تخمین و تحلیل تابع مصرف بخش خصوصی با استفاده از روش همگرایی و فرایند دو مرحله ای انگل- گرنجر در طول دوره 1338-1374 برای اقتصاد ایران می باشد. نتایج تجربی اقتصادسنجی نشان می دهد که در طول دوره مورد مطالعه، میل نهایی به مصرف بلندمدت 76/0 و میل نهایی به مصرف کوتاه مدت 68/0 است. اثر بازخورد، که پویایی کوتاه مدت را نشان می دهد، حدود 46/0 می باشد. این نکته، بدان مفهوم است که 46 درصد عدم تعادل منتجه بین مصرف کوتاه مدت و بلندمدت در هرسال از بین می رود. با استفاده از تکنیک ضریبهای متغیر عطفی، در این مطالعه نشان می دهیم که میل نهایی به مصرف بلندمدت از سال 1338 تا 1360 با یک روند نزولی سالانه حدود 1/1 درصد کاهش داشته است، اما در طول سالهای 1361 تا 1374 با یک روند تدریجی سالانه حدود 40/0 درصد افزایش یافته است.