Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

کوچک‌سازی از روش‌های اصلاح ساختار در بخش دولتی است. کوچک‌سازی مؤید این مطلب است که با کاهش هزینه‌های اجرایی، حرکت دولت به سمت اجرای وظیفه اصلی آن؛ یعنی نظارت، هدایت و امور حاکمیتی در راستای حکمرانی مطلوب اسلامیِ سازمان‌های دولتی، محقق خواهد شد. یکی از مهم‌ترین مباحث مربوط به فرایند کوچک‌سازی به منظور اجرای موفق آن، "کنترل راهبردی در فرایند کوچک‌سازی" است. کنترل راهبردی را می‌توان رویکرد غالب برای هر مؤسسه، سازمان یا نهادی دانست که به دنبال برنامه‌ریزی راهبردی از تدوین تا اجرا است. با تأمل درباره این موضوع، این نکته روشن می‌شود که کوچک‌سازی، مستلزم رویکردی فرایندی است، بنابراین، نگاهی تدریجی و اجرای مرحله‌ای ضرورت دارد و کنترل راهبردی می‌تواند این نقش را در فرایند کوچک‌سازی به خوبی ایفا کند. در پژوهش حاضر با قرار دادن کوچک‌سازی به عنوان متغیر مستقل و نیز کنترل راهبردی به عنوان متغیر وابسته، متغیرهای کنترل راهبردی در فرایند کوچک‌سازی مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین، با تبیین الگوهای این دو متغیر، الگوی تجمیعی طراحی شد. نوع پژوهش حاضر، کاربردی است که با روش پژوهش توصیفی، از نوع پیمایشی مورد بررسی قرار گرفت و داده‌های حاصل، با نرم‌افزار SPSS و سایر روش‌های آماری، مورد ارزیابی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش، 334 نفر بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی، 75 نفر برآورد شد. روش جمع‌آوری داده‌ها نیز پرسشنامه بود. نتایج پژوهش نشان داد که مدیران استانداری مازندران و سازمان‌های تابعه در هر دو سطح فردی، سازمانی و نیز فردی و سازمانی فرایند کوچک‌سازی، بر کنترل راهبردی تأکید دارند. بنابراین، هر سه فرضیه پژوهش حاضر تأیید شد، زیرا سطح معنی داری (P) به دست آمده، در همه گویه‌ها، کوچک‌تر از 5% بود و میزان (T) به دست آمده در همه گویه‌ها، از میزان (T) جدول (96/1) بزرگ‌تر است. علاوه بر این، با توجه به تعمیم فرضیه‌ها با روش استقرای تام و از حیث اتقان مقوله، چنین تأکیدی بر کنترل راهبردی در فرایند کوچک‌سازی سازمان‌های دولتی جمهوری اسلامی ایران، مورد انتظار است

واژه‌های کلیدی: کنترل راهبردی، کوچک‌سازی، سازمان‌های دولتی، استانداری مازندران و سازمان‌های تابعه

متن کامل [PDF 460 kb]   (3981 دریافت)