ایران نیز مانند بیشتر کشورهای تولیدکننده و صادرکننده نفت، برای مصرف داخلی فرآورده های نفتی یارانه منظور می کند. متوسط قیمت فرآورده های نفتی در ایران طی 25 سال گذشته، که جهان شاهد ترقی تداوم مداوم بهای انواع فرآورده ها بوده است، تا سال 1373 ترقی چشمگیری نداشته است (جدول 1). در این بررسی، در آغاز، ساختار بازار داخلی فرآورده های نفتی بررسی خواهد شد و سپس برآوردی از تقاضای چهار فرآورده اصلی بنزین، نفت سفید، نفت گاز و نفت کوره در کشور ارائه می گردد. نتایج این بررسی نشان می دهد که کشش قیمتی تقاضا برای فرآورده های نفتی در ایران، بیش از آن است که پیشتر تصور می شد. در این بررسی، توجه خاصی به نفت کوره که بیشترین یارانه به آن تعلق می گیرد، معطوف گردیده است. نتایج توابع تقاضا، حاکی از آن است که افزایش قیمت فرآورده های نفتی می تواند موجب کاهش روند کنونی رشد مصرف شود. بررسیها حکایت از آن دارد که اگر اقتصاد کشور با آهنگ ملایمی به رشد خود ادامه دهد، سطح مصرف را می توان در حد کنونی تثبیت نمود. لیکن تحقق این امر، مستلزم آن است که بهای فرآورده های نفتی ظرف مدت 15 سال تا سطح قیمتهای بین المللی بالا برده شود. اما اگر افزایش قیمت، تنها قیمتهای واقعی را ثابت نگاه دارد (یعنی اثر تورم آن را خنثی کند) میزان مصرف طی 15 سال آینده در حدود دو برابر خواهد شد. این همه در حالی است که ظرفیت های تولید نفت خام ایران در پنج سال گذشته ( 1370 تا 1375) نسبت به سالهای پیش از آن، افزایش اندکی داشته است. و رشد سریع مصرف فرآورده های نفتی در داخل کشور، صادرات نفت خام را تحت فشار قرار داده است.