نظام بانکی در جریان تأمین مالی داراییهای مخاطره آمیز جدید، از قبیل سهام موسسه ها، و در وضعیتی که پیگیری موثر رفتار وام گیرندگان برای بانک مقدور نیست، می کوشد اطلاعاتی را گردآوری نماید که تعیین کننده ارزش اعتباری وام گیرندگان برای بانک مقدور نیست، می کوشد اطلاعاتی را گردآوری نماید که تعیین کننده ارزش اعتباری وام گیرندگان می باشد. اطلاعات مربوط به احتمال زیان برای مجموعه داراییهای مالی (پورتفولیوی) سرمایه گذاران، در تحلیل رفتار بهینه بانک، برای تعیین بازده انتظاری بانک از اعتبارات حایز اهمیت است. زمانی که زیان انتظاری برای داراییهای مخاطره آمیز در مجموعه داراییهای مالی وام گیرندگان به حد کافی افزایش حاصل نماید، افزایش بیشتر آن ممکن است به کاهش بازده انتظاری بانک از اعتبارات بینجامد. در این وضعیت، بانک با محدود نمودن اعتبارات، یا سهمیه بندی اعتبارات، از افزایش در احتمال زیان اعتبارات جلوگیری خواهد نمود. بدین ترتیب، ارتباط بین بازار اعتبارات و بازار سرمایه وضعیتی را پیش می آورد که در آن، حجم اعتبارات قابل دسترسی براساس تأثیرات ناشی از احتمال زیان داراییها (یا اوراق بهادار مالی) در مجموعه داراییهای مالی وام گیرندگان، تعیین می گردد. در ایران، محدودیتهایی که بانک مرکزی در عملیات نظام بانکی ایجاد می نماید، موجب شده است که اعطای اعتبارات توسط بانکها بدون در نظر داشتن تحولات بازار سرمایه قابل سنجش باشد. این محدودیتها از طریق کاهش اثر اعتبارات بانکی روی نرخ بازدهی سرمایه، به کاهش تأثیر سیاستهای اعتباری بانک مرکزی در بازار سرمایه انجامیده است.