در آغاز مقاله، در مورد مبانی نظری ارتباط بهداشت و توسعه و اهمیت منابع انسانی در فرایند توسعه بحث می شود و بر لزوم توجه به بعد انسانی در فرایند تعدیل تأکید می گردد. در این مبحث، توسعه انسانی فرایندی است از گسترش گزینه های مردم و مهمترین این گزینه ها، عبارتند از: برخورداری از عمر طولانی و سالم، دسترسی به آموزش و پرورش و بهره مندی از سطح زندگی مناسب در ادامه، با تأکید بر اولویت بهداشت بر درمان، عملکرد برنامه پنجساله اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، بررسی می گردد و با ذکر نارساییهای موجود، نتیجه گیری می شود که اگر در ایران، نیمی از بودجه هایی که از محل منابع دولتی صرف ساخت و ساز بیمارستانها می شود، فقط برای مدت پنج سال صرف بهداشت و ایجاد لوله کشی آب سالم در روستاها و شهرهای کوچک شود، اثری به مراتب بهتر در حرکت توسعه، به جای می گذارد. برای تحقق این امر، باید با تحول در برنامه های کلان دولت، یک نظام کارآمد بهداشتی طراحی و اجرا شود.