Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

تقریباً نیمی از کارکنان در کل دنیا در مشاغل خاص جنسیتی که در آن حداقل 80 درصد شاغلان، از یک جنس هستند، اشتغال دارند. در واقع مشاغل غیر کشاورزی خاص مردان تقریباً هفت برابر این مشاغل برای زنان است. این پدیده انعطاف ناپذیری بازار کار را نشان می‌دهد که باعث کاهش فرصت‌های شغلی به‌خصوص برای زنان می‌شود و در نتیجه کارایی اقتصادی را کاهش می‌دهد (آنکر،1998). تبعیض شغلی بر حسب جنس، گذشته از نابرابری فرصت‌های شغلی به نابرابری نرخ دستمزد و مرتبه شغلی بر‌حسب جنس نیز اشاره دارد. در واقع، مشاغل خاص زنان اغلب دارای پرداختی کمتر، مقام پایین‌تر و امکانات محدودتر برای پیشرفت در مقایسه با مشاغل خاص مردان است و حتی ثابت می‌شود که افزایش برابری زن و مرد در یک شغل، اثر معکوس بر نرخ دستمزد در آن شغل می‌گذارد (گولدن، 2002). برای بررسی وضعیت تبعیض جنسیتی در بازار کار لازم است نماگرهای نشان‌دهنده ابعاد مختلف بازار کار به تفکیک جنس محاسبه و مقایسه شوند. در این مقاله، با استفاده از مجموعه نماگرهای کار شایسته که تبیین‌کننده وضعیت بازار کار یک کشور هستند، میزان تبعیض جنسی در بازار کار ایران در ابعاد مختلف محاسبه، و روند تغییرات آن طی زمان بررسی و تحلیل می‌شود. بدین منظور، ابتدا تعاریف و مفاهیم مربوط به 23 نماگر کار شایسته ارائه ‌شده و پس از معرفی 19 نماگری که به بحث جنسیت مرتبط هستند، 11 نماگر که امکان محاسبه آنها با اطلاعات سری زمانی آمارگیری اشتغال و بیکاری خانوار مرکز آمار ایران در سال‌های 1376 تا 1382 وجود داشته برای کل کشور به تفکیک جنس محاسبه شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که هر چند حضور زنان در بازار کار کشور و جایگاه آنان در این بازار از روند رو به رشدی طی دوره مورد بررسی برخوردار است، هنوز در اغلب موارد زنان از موقعیت‌های برابر با مردان در بازار کار برخوردار نیستند.

متن کامل [PDF 811 kb]   (5041 دریافت)