هدف اصلی در این مقاله، ارزیابی الگوی مک کینون شاو و الگوی مکمل بودن (پول و سرمایه فیزیکی) مک کینون در اقتصاد ایران می باشد. بحث اصلی این الگو، این است که سرکوب مالی، نرخ رشد واقعی و اندازه واقعی نظام مالی را کاهش می دهد، و بنابراین، فرایند توسعه اقتصادی را متوقف ساخته یا به شدت کند و آهسته می کند. در این مقاله، معادله هایی برای پس انداز، سرمایه گذاری و تقاضا برای پول در نظر گرفته ایم و براساس اطلاعات اقتصاد ایران از سال های 1341- 1374 و فن حداقل مربعات معادله های مورد نظر، از الگوی مک کینون- شاو و فرضیه مکمل بودن مک کینون حمایت می کنند. براساس یافته های این پژوهش، می توان گفت که اگر مسئولان پولی کشور، جسارت نسخ سرکوب مالی از طریق رها کردن سقف نرخ بهره واقعی را به خود بدهند، سطح سرمایه گذاری و پس انداز حقیقی افزایش خواهد یافت، و این امر، منجر به افزایش مجدد درآمد، و در نهایت، رشد اقتصادی خواهد شد.