در مقالۀ حاضر تلاش می‌شود تا اثرات مخارج مصرفی و عمرانی دولت بر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در ایران در دورۀ زمانی سال‌های 1338 تا 1386 با استفاده از روش الگوی پویای خود توضیحی با وقفه‌های توزیعی و آزمون علّیت گرنجری بررسی شود. نتایج نشان دادند که در کوتاه‌مدت و بلندمدت یک رابطۀ علّیت گرنجری از طرف رشد اقتصادی و افزایش اعطای اعتبارات و تسهیلات توسط شبکۀ بانکی به بخش خصوصی به سمت افزایش سرمایه‌گذاری بخش خصوصی وجود دارد. همچنین در کوتاه‌مدت و بلندمدت یک رابطۀ علّیت گرنجری از طرف افزایش هزینه‌های عمرانی دولت و افزایش تورم به سمت کاهش سرمایه‌گذاری بخش خصوصی وجود دارد و بالاخره در کوتاه‌مدت و بلندمدت هیچ رابطۀ علیتی از طرف افزایش هزینه‌های مصرفی بخش دولتی به سرمایه-گذاری بخش خصوصی وجود ندارد.