در ادبیات اقتصادی جهان امروز، نقش و اهمیت نظام مالی و به تبع آن، مؤسسات مالی و اعتباری به مثابه بازوهای اجرایی این نظام و ابزار رشد و توسعه اقتصادی کشور کاملاً ملموس است. به طوری که توسعه پایدار اقتصادی بدون رشد و توسعه بازارهای مالی امکان پذیر نیست. در ایران به دلیل فقدان کارآیی لازم نظام‌های مالی، به نظر می‌رسد بانک‌ها نتوانسته‌اند در جایگاه اصلی خود قرار گیرند و رسالت خود را به درستی ایفا نمایند. از آنجا که هزینه فعالیت بانک در هزینه فعالیت‌های اقتصادی، از نظر تأمین منابع مالی بسیار اهمیت دارد، در این تحقیق میزان کارآیی فنی صنعت بانکداری کشور بررسی شده است تا در خصوص توانایی‌های بالقوه صنعت بانکداری کشور، بهتر قضاوت شود. روش تحقیق از نوع علمی – کاربردی است و با استفاده از تکنیک‌های اقتصادسنجی و نرم افزار Frontier4.1 ، تابع هزینه مرزی صنعت بانکداری برآورد، و به تبع آن کارآیی فنی صنعت بانکداری کشور به تفکیک هر بانک طی سال‌های 1367 – 1376 بررسی شده است. همچنین به کمک نرم‌افزار TSP7 ، عوامل مؤثر بر ناکارآیی صنعت بانکداری کشور تعیین گردید. بر پایه یافته‌ها مشخص شده که کلیه بانک‌های کشور به طور متوسط 5/14 درصد بالاتر از حداقل هزینه ممکن، در حال فعالیت هستند و میانگین ناکارآیی فنی در طول زمان روند صعودی دارد و با افزایش تعداد شعب، بر کارآیی فنی بانک‌ها افزوده شده و با افزایش تعداد پرسنل، کارآیی فنی آنها کاسته می‌شود.