مصرف حاملهای انرژی در جمهوری اسلامی ایران طی سه دهه گذشته ( ۱۳۴۶-۱۳۷۵) رشد سریعی داشته، به طوری که رشد آن بیش از ۲ برابر متوسط نرخ رشد سالانه ناخالص داخلی بوده است. بررسی این روند مصرف، مستلزم شناسایی متغیرهای تأثیرگذار بر تقاضای مصرفی حاملهای انرژی است. در همین راستا، متغیرهای سنتی قیمت و درآمد در قالب معادله های تقاضای نهاده های تولید به طور اعم و نیز حاملهای انرژی به طور اخص برای بخشهای مختلف اقتصاد مورد مطالعه قرار گرفته و بازتاب تغییرات آنها بر سطوح تقاضای حاملهای انرژی با بهره گیری از کششهای جانشین آلن تبیین شده است.