در جهان پیچیده سازمان‌های امروزین، مدیریت بیش از هر زمان دیگری در میان چهار عامل کلیدی موفقیت سازمان‌ها (نیروی کار، سرمایه، مواد اولیه و مدیریت) برجسته می‌نماید. در حالی که سرمایه به دنبال سودآوری بیشتر، قاره به قاره ره می‌پیماید و تحولات تکنولوژیکی بشر از اهمیت اولیه و نیروی کار کاسته است.آنچه که در صحنه‌های رقابت جهانی نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌نماید "مدیریت" است. مبتنی بر نقش والای مدیریت در توسعه و پیشرفت امور، ضرورتی بنیادین برای تحقیق و تفحص در این زمینه فراروی سازمان‌ها و محققان قرار داده شده است. در ادبیات مدیریت، مدت زمانی را که یک مدیر در سازمانی به مدیریت مشغول است "طول عمر مدیریت" یا "دوره ماندگاری" می‌نامند. این پژوهش دوره ماندگاری را در یک تسلسل تاریخی در یکی از استان‌های کشور بررسی کرده، و ارتباط این متغیر را با ویژگی‌های فردی مدیران (سن، سابقه، تحصیلات، محل اخذ مدرک، بومی یا غیربومی بودن و نوع سازمان) سنجیده است. نتایج پژوهش آشکار می‌سازد که دوره ماندگاری مدیران، متأثر از عوامل چون نوع سازمان‌ها، بومی یا غیربومی بودن، محل اخذ مدرک، سن و چگونگی انتخاب مدیر (درون سازمانی و یا بیرون سازمانی) است. همچنین نتایج حاکی از آن است که در دوره 1352-1379، طول دوره ماندگاری در استان بوشهر به طور متوسط سه سال بوده و در طول این دوره، دوره ماندگاری مدیران سیری افزایشی را به نمایش گذاشته است.